Det er fleire ting som gjer at Karin Haugane sin forfattarskap skil seg ut. Ein ting er at bøkene hennar vender attende til ei traumatisk oppleving, men slik eg les henne, maktar ho heile tida å variera uttrykket og innfallsvinklane, slik at det vert skrivekunst på høgt nivå og stadig er både gripande og fascinerande å lesa. [...] Det er inderleg og intenst, men òg vakkert ­– og på eit vis meir leikande enn før, både språkleg og komposisjonsmessig.

- Helge Torvund, Krabben

Karin Haugane skriv dikt med ein særeigen mytisk og forheksande dåm over seg. […] Det er ein heilt særeigen mytisk og forheksande dåm over språkføringa i Kråkesang. Ja, tekstane teiknar opp eit svermande, nesten eventyrliknande univers, der lesaren blir trekt i retning av folkevisa, balladane og steva.

- Sindre Ekrheim, Dag og tid

KRÅKESANG har linjer og strofer som rager i lyrikklandskapet på sin egen finslipte måte. 'Jentungen går omkring blant dem som valgte / Hun kikker på alt de gjør i skygger og hus.' - her tar enkelheten form av en naturlig prosaisk friskhet, som får med det gåtefulle i outsideren Anne som går rundt og spionerer. 'Skygger og hus', der har du et skinnende poetisk korn.

- Sindre Andersen, Klassekampen